23 NİSAN

Ne güzeldi eskiden 23 Nisan kutlamaları. Okulda 2 ay öncesinden bir telaş başlardı. Tüm çocuklara görevler verilir, kimi dans eder , kimi halk oyunlarına çalışır, kimi piyes için ezber yapar, kimi konuşmasına çalışırdı. Hatta bazıları bir kaç görevde rol alır tenefüslerde yada boş derslerde o çalışmadan bu çalışmaya koşardı. Hiç kimse söylenmez büyük bir keyifle çalışırdı.
Nereden aklına geldi bu derseniz, geçen gün kızım üzgün bir şekilde eve geldi. "Anne biliyor musun bizim bayramımızı kaldıracaklarmış biz artık kutlama yapmayacakmışız ama o bizim bayramımız , o çocuk bayramı niye elimizden alıyorlar anne" diye ağlamaya başladı. Sustum, yutkundum söyleyecek hiç biz söz gelmedi aklıma. Sonra kızım o sizin bayramınız kimse elinizden alamaz sadece kutlama yapılmayacakmış dedim ama hiç inandırıcı olamadım.

İşte kızım bana bunları söyleyince eski 23 Nisan kutlamaları geldi aklıma. O kadar büyük keyifle hazırlanırdık ki zaten bizim keyfimiz birde yaptıklarımızı, çalışmalarımızın sonucunu anne ve babalarımıza sunmanın verdiği gururdan da geliyordu.O gün koşar, eğlenir, üzerimizdeki kostümlerin keyfini çıkarır kendimizi masallarda hissederdik. Çünkü çocuktuk çünkü bize bir hediye idi 23 Nisan hangi çocuk hediyeyi sevmez hangi çocuk hediye alınca mutlu olmaz ki. 

Ne yazık ki kızım yaşayamıyor o mutluluğu ve ben buna çok üzülüyorum. Ne sebeple olursa olsun ne düşünce hatta ne siyasi fikir için olursa olsun kırmamalıyız tertemiz kalpli çocuklarımızı, üzmemeliyiz, ağlatmamalıyız.  Benim yüreğim acıdı kızım öyle görünce eminim benim gibi bir çok annenin de yüreği acımıştır. 23 Nisan Çocuk Bayramını, o bayramın oluş sebebini, eskiden atalarımızın yaşadıkları zorlukları çocuklarımıza unutturmayalım. Çocuklarımızın elinden bayramlarını almayalım.

Sevgilerle