İlkokul öğretmenleri her zaman çok özeldir. Evden ilk ayrılış ve kendi başına kaldığında seni koruyan ve kollayan birinin varlığını hissetmek. Yeni şeyler öğrenmek istediğin ve öğrenmeye çalıştığın zamanda sana bir şeyler öğretmek için tüm gücünü veren birinin yanında olması. Öğretimin yanında iyi bir eğitiminde çok önemli olduğunu vurgulayan, belki evinde kendi çocuğuna göstermedi sabrı öğrencilerine gösteren öğretmenlerimiz. Hem çok severken, bir o kadar da ondan korktuğumuz. Annelerimiz demez miydi? "Ne kadar çok yaramazlık yapıyorsun. Yarın öğretmenine şikayet edeceğim seni" diye. Herhalde anne ve babadan sonra kızmasından en çok korkulan kişilerdi onlar.
Benim her ilkokul öğretmenimi düşündüğümde, yüzümde bir gülümseme olur. Çok güzel bakımlı bir bayandı. Sarı saçları vardı ve okula çok şık gelirdi. Tabi kız çocuğu olunca ilk olarak bu noktalar dikkatinizi çekiyor. Yalanı hiç sevmezdi ve asla bu konuda taviz vermezdi. Ondan bana kalan en büyük özellik bu oldu, asla yalan söyleyemedim. Gerçi bazen söylemek gerekiyor ama neyse... Çok disiplinli ve düzenliydi. Daha sonra ki yıllarda da disiplinli olmayı öğrendim. Orta okul ve lise öğretmenlerim biraz daha mesafeliydi doğal olarak ama onlarla da ilgili birçok anım var. Bazen bir ortaokul veya lise öğrencisi gördüğümde anılarım canlanır. Öğretmenlerimi hatırlar ve gülümserim.
Buradan tüm öğretmenlerime ve diğer bütün öğretmenlere sevgilerimi sunuyorum. Kızım dün akşam öğretmenine bir kart hazırladı. Bende bu kartları kullanmak istedim yazımı yazarken. Çünkü o ufacık beyni aslında benim sayfalarca yazı yazıp söylemek istediklerim ama söyleyemediklerimi 2-3 cümlede toparladı, bende onu sizle paylaşmak istedim.
Sevgilerle
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder