Okullar açılmasıyla bizim evde harçlık krizi başladı. Anne kalem alacağım, anne tost alacağım, anne arkadaşlarımdan borç aldım.... Başı anne ile başlayan ve sonu mutlaka bana para ver ile biten cümleleri çok sık duyuyordum. Harçlık vermem gerektiğini biliyordum ama ne kadar verecektim ve haftalık mı yoksa günlük mü olmalı diye bir araştırma yaptım.
Harçlık bence, çocukların para idaresini öğrendikleri ilk dönem ve benim şahsi kanım eğer çocuk harçlığını nasıl kullanmaya alışırsa ileride para kazandığında da, evini idare etmek zorunda olduğunda da aynı şekilde davranacaktır. Bu nedenle harçlık verme ve çocuğun onu idare etmesini öğrenmesinin önemli bir konu olduğunu düşünüyorum. Harçlık miktarı ailenin gelir durumuna , bulunduğu ortama, ihtiyaçlara göre değişir ama ne çok az olmalı, ne de çocuğun istediği her şeyi alabilecek kadar çok olmalı.
Birçok uzman harçlık vermenin çocuğun kişiliğini ve sorumluluk duygusunu geliştirdiğini söylemektedir. Benim düşünceme göre, çocuğun eline verilen harçlık onun maaşı ve alacakları da ihtiyaçları olmaktadır. Çocuk elindeki parayı iyi idare ettiğinde bir çok ihtiyacına kavuşurken, kötü idare ettiğinde ihtiyaçlarından mahrum kalmakta bir bakıma hayatın kısa bir provasını yapmaktadır. Böylece birey olmak ve sorumluluk almak ne demek öğrenmesidir.
Özlem Denizmen'in "CEBİNDE MUCİZE YARAT!" adlı kitabında çocuklara nasıl para eğitimi konusunda bir bölüm var. Kitabı genel olarak beğenmem ile birlikte o bölümde çok doğru tespitleri olduğunu söyleyebilirim. Diyor ki " Çocuklarınıza 6-13 yaş aralığında haftalık, 13-18 yaş aralığında aylık harçlık verin ve bu harçlıklar ile hangi ihtiyaçlarını karşılaması gerektiğini net belirtin. Çocuklarınızın hedefleri olsun ve bu hedefler ulaşmak için nasıl bir bütçe yapması gerektiğini öğretin. Artan harçlıkları ile birikim yapmayı öğretin ve teşvik edin. İstediği bir oyuncağı alabilmek için para biriktirmesine yardımcı olun. Mesela her ihtiyacı için ayrı ayrı kumbaralar alın." Kitapta 13 yaş üsttü, hatta üniversite öğrencileri için bile çeşitli öneriler var. Okumanızı tavsiye ederim.
Ben kızıma şimdi haftalık olarak harçlık vermekteyim. Eğer almak istediği bir dergi, oyuncak yada şu sıralar yapmaya başladığı stickers koleksiyonu için yeni stickers almak istiyorsa hafta boyunca harcamaları planlamak ne kadar harcayıp, ne kadar biriktireceğini hesaplamak zorunda kalıyor. Okul başladığından beri, oldukça iyi bir geri dönüş aldım. Harçlıklarını biriktirmeye, daha az aburcubur almaya ve hedefleri için ne kadar biriktirmesi gerektiğini hesaplamaya başladı. Hatta haftalığını verdiğimde daha ilk günden yarısını gidip kumbarasına atıyor ve diğer yarısı ile 1 haftayı geçiriyor.
Çocuk eğitimi zor. Öyle bir zamanda yaşıyoruz ki tamamen tüketici nesiller yetişmekte. Hiç bir şeyden memnun olmayan çocuklar var etrafımızda, bu benim çocuğum içinde geçerli. Çünkü her şey ellerinin altında ve istediklere şeye sahip olmak için çok fazla çaba sarf etmelerine gerek yok. Oysa çocuklar zor ulaşılan hedeflerden daha çok mutlu oluyorlar. Onlara kendileri için hedefler koyması için fırsat tanımamız gerektiğine inanıyorum. Böylece büyüdüklerinde, gerçek hayata atıldıklarında en azından çocukken yapmış oldukları pratikten ders alsınlar.
Sevgilerle
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder