İçim daha da çok acıyor son zamanlarda her şehit haberini duyduğumda . Daha çok üzülüyor daha çok kahroluyorum. Oysa ne ümitlerle askere gidiyorlardı , askerlik bittikten sonra yapacakları ne büyük hayalleri vardı hepsinin. Anaları, babaları bekliyordu dört gözle yollarını. Oysa onların kahkahaları, ümitleri yerine, evlerine ateş düştü, acı düştü, göz yaşı düştü.
Haberlerde şehit haberi almak, çatışmaları duymak bizi üzüyor fakat insan yaşamayınca çoğu şeyi anlamıyor. Bugün Yılmaz Özdil'in yazısını okuyunca onu sizlerle paylaşmak istedim. Orada yaşayan sivil olsun, asker olsun ne gibi bir psikoloji içinde olduğunu çok iyi anlatmış. Kitabı da bulabilirsem en yakın zamanda okuyacağım.
Beytüşşebap Kaymakamı Beytüşşebap'ı anlatıyor- Yılmaz Özdil - Hürriyet
Sevgilerle
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder