Zaman çabuk geçiyor bir yarıyıl tatili daha bitti. Her yarıyıl sonunda ben bu sefer kızım için güzel bir plan hazırlayacağım diye bir karar alıyorum. Ama nerede, mümkün olmuyor olmuyor...
Galiba anne baba olarak çocuklarımızın üzerine çok gidiyoruz. Ama artık hayat o kadar hızlı ki kimse hızına yetişemiyor. Çocukların yarış atı gibi yetiştirilmesine bende karşıyım. Ne yazık ki ortam onu gerektiriyor. Daha ilkokulda sınav telaşına düşmeye başlıyorlar.
Galiba anne ve babalarda çocuklarını iyi yerde görmek istediklerinden onlar daha fazla stres oluyorlar. Neredeyse onlar yerine çalışıp ödev yapacak duruma geliyorlar. Genelde hep şu konuşmalar geçiyor evlerde ; "Hadi yavrum çalış yarın sınavın var.", "Bak şunun kızı/ oğlu şundan ne kadar iyi not almış sen neden alamadın?"," Hiç hırs yok sende böyle giderse hiç bir yeri kazanamazsın hedeflerini belirlemelisin " Bu sözler size de tanıdık geldi dimi :))))
Her ne kadar umurumda değil ne yaparsa yapsın diyen anne baba bile çocuğunun başarısızlığını kabul edemez çünkü aslında çocuk değildir o başarısızlığı yapan kendisidir. Neden mi? Biz çocuklarımızı yetiştiriyoruz ama aslında kendimizin yetişmek istediği gibi yetiştirmeye çalışıyoruz. Onların başarısızlıklarından eskiden kendi yapmış olduğumuz hataları hatırlayıp kendimize kızıyoruz. Zamanı geri alıp eskiye dönemeyeceğimiz için de çocuğumuza söyleniyoruz. Bende yapıyorum bunu sonra da kendime kızıyorum ama elimde olmuyor ne yapayım içgüdü herhalde. :)))
Bakalım bu yarı yıl bizi ne olaylar bekleyecek. Kaçımız çocuklarımızın çalışmadığı için söylenecek, kaçımız ben senin yaşındayken cümlesi ile başlayan konuşmalar yapacak. Bu yazıyı okurken içinizden ben dediğinizi duyar gibi oluyorum çünkü ben yazarken diyorum. :) Hepinize sabırlı ve başarılı bir yarıyıl diliyorum. Çocuklarımızın kendilerine ait bir kişilikleri ve yeteneklerinin olduğunu unutmayalım ve aklımızın bir köşesinde bulunduralım.
Sevgilerle
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder