CAILLOU'NUN ANNESİ OLABİLMEK

Çocuğunuz varsa Caillou mutlaka izlemişsinizdir. Çocukların inanılmaz keyifle izledikleri bir çizgi film. Eğitici mi evet bazı konularda eğitici olduğunu düşünüyorum. Benimde bir çocuğum var ve o da  2 sene öncesine kadar Caillou'yu izlemekten zevk alıyordu. Her sabah okula gitmeden  önce sırf  5-10 dakikada olsa izleyebilmek için kahvaltısını hızlıca yapıyor dişlerini fırçalayıp doğruca televizyonun karşısına gidiyordu. Tabi sabah kargaşasının sorunsuz ve hızlıca bitmesi benimde işime geliyordu :))). Bazen bende onunla beraber izliyordum.


Bir gün beraber izlerken Caillou uyumak için herkese iyi geceler deyip odasına gitti . Bu bana o kadar uzak bir tavırdı ki kızıma "Bak ne güzel yatağına gidiyor o kadar izliyorsun sende Caillou gibi olsana " dedim ve hiç beklemediğim bir cevap ile karşılaştım. Kızım " Sende Caillou'nun annesi gibi olsana o hiç bir şeye kızmıyor" dedi. Ne cevap vereceğimi şaşırdım öylece bakakaldım. (Ah bu çocukların hazır cevaplılığı yok mu.....)

Sonra düşündüm Caillou'nun annesi gibi olabilmek nasıl bir şey? Çocuğunuz ne yaparsa yapsın ses tonunuzun değişmeden usulca ve sakince onunla konuşmak, hiç sinirlenmeden yaramazlıklarını, hatalarını anlatabilmek... Mesela çok telaşlısınız bir yere yetişeceksiniz çocuğunuz o sırada koca bir bardak sütü döktü. Aceleniz var . Evet çocuk dökebilir bunu biliyorsunuz? Ama kaç kişiniz o sırada tamam yavrucuğum senin hatan değil hiç sorun değil hemen temizlerim diyorsunuz? Telaşla oraya buraya koşturmadan sakince davrana biliyorsunuz. Doğru davranışın o olduğunu bile bile. Ya da bir alışveriş merkezindesiniz oyuncakçıda  çocuğunuz tutturdu bir oyuncağı al diye. Kendini yerden yere atıyor kaçımız büyük sakinlikle ve sabırla "Ama yavrucuğum buraya oyuncak almak için gelmedik şimdi sen sakince kalk ve hadi evimize gidelim" diye konuşabiliyoruz.

Kızımın bir cevabı aslında bende bir çok soru işaretleri oluşturdu. Çocuk bakımı ve eğitimi hakkında okuduğumuz kitapları, internette yaptığım araştırmaları düşündüm. Hatta o kitapları okurken vicdan azabı duyup ben ne kötü bir anneyim diye kendimi sorguladığım aklıma geldi. Şimdi kızım aynı sorgulamayı bana yapmıştı aslında çok kötü bir durumdu.

Bu yaşadıklarımı etrafımdaki arkadaşlarımla paylaştım. Çok güldük, konuştuk hatta düşündük. Caillou annesi gibi olan birini bulamadık:))). Tabi yaklaşanlar vardı daha sabırlı daha sakin olanlar ama onlarında bir sınırı vardı. Bütün çocuk gelişimi üzerine çalışanların dediği bir şey var sakin olmak anlayışlı olmak karşıdakinin çocuk olduğunu hatalar yaparak büyüyeceğini unutmamak. Ben şimdi kızım beni kızdırdığında derin bir nefes alıp onun çocuk olduğunu ve hata yapacağını hatırlamaya çalışıyorum. Bazen işe yarıyor bazen değil. :))) Ama artık mümkün olduğunca sakin olmaya çalışıyorum. Eğer bu yazıyı okuyup da "Ben Caillou annesi gibiyim" diyen varsa lütfen nasıl öyle olduğunu bana anlatsın inanın çok imreniyorum .....

Sevgilerle